سلام. وقتتون بخیر.
امشب میخوام کمی در مورد حجاب صحبت کنم که آیا یه جور محدودیته اصلا این کارا به من چه ربطی داره فقط من در این مورد میگم که آیا این حجاب که یه مورد شخصیه رو چرا در اسلام یه مساله ی کلی و اجباری اعلام میکنن آخه دلمون نمیخواد مگه نه اما عزیز من همین طوری هم که نیست که بگیم دلمون نمیخواد و تموم شه و بره بلکه من و شما در اجتماع زندگی میکنیم پس باید به اون به خاطر فایده ای که برامون داره احترام بذاریم مثلا همون طور که ما از اسلام توقع داریم ما رو در برابر دیگران و تجاوزاتشون حفظ کنه باید در مقابل دستوراتش هم مطیع باشیم البته این یکی از دلایل کوچیک از نگه داشتن حجابه و دلایل بسیار دیگری داره که من نمیخوام براتون بحث کنم چون نه مرا حال گفتن است و نه تو را حال خوندن . مگه نه
خب منم دیگه بیش از حال ندارم
التماس دعا
یا علی

به نام خدا

               به نام خدا

این شعری که می بینید جدیدترین شعری هست که من گفتم (به تاریخ 12/4/86)  و این شعر با بقیه اشعارم که چند تایی را در این وبلاگ آوردم و بقیه را به حال خود رها کردم ، چند تا فرق داره :

 اولاً این که برای اولین بار تخلّص شعری انتخاب کردم که حافظ را باز کردم و این بیت آمد:

چو پیر سالک عشقت به می حواله کند

                              بنوش و منتظر رحمت خدا می باش

منم به همین خاطر تخلّص پیر سالک را انتخاب کردم و از این به بعد توی شعرهام همین تخلّص را به کار میبرم .

ثانیاً از این به بعد به جای سرباز بی وفا ، پیر سالک را به کار میبرم به عنوان اسم مستعار چون که از چندگانگی دور باشم.

ثالثاً این که از این به بعد إن شاء الله در مورد اهل بیت بیشتر مینویسم.

این شعر در وصف آقا امام زمان روحی لتراب مقدمه الفداء است إن شاء الله که گوشه نظری بکند ومرا دیوانه تر کند.

          بیا   تو ای صنم ِ ما  که ما  غلام  توایم

                                      پیاله ای بده  و ما به جانْ خراب  توایم

         بیا ببین که  دل  ما  غلام   روی ِ تو شد

                                      بیا برس به دلِ ما  که دلْ   کباب   توایم

        بیا  که  منتظرِ جامِ می  به لبْ  شده ایم

                                      بیا که با دل و از دل سوی شرابِ توایم

       بیا تویی توخودِ موج و ما همه چو گِلیم

                                      بیا تواِیْ توخودِ جانْ که ماحبابِ توایم

                      بیا  سراغِ  غم ِدلْ ، که  پیرِ  سالکِ  ما

                     پیاله را زدوبشکست ومابه خوابِ توایم

                                                        شعر از : پیر سالک

                           به نام خدا

                              شعر از:سرباز بی وفا(پیر سالک)                                                  

الا ای دل بکن یادی از آن روز  

                                  که    فردایی   بیاید   آتش   افروز

اسیر جلوه ی رویش چو گشتی 

                                  و در عشقش  چو مجنون ها  نشستی

بدان هر دم  نباشد  کام  مجنون 

                                   به  دریایی  اسیری  همچو  جیحون

برو ای جان  مشو عاشق دوباره  

                                   که  این  دل  میشود صد  پاره پاره

من  و  دل  طاقت  دوری نداریم   

                                    توان   عشق   و  مهـجوری  نداریم

                    شعر از:سرباز بی وفا(پیر سالک)

                                               به نام خدا

بگفتم بیا  پیش من  خسته  دل              

                                بگفتا که جان  خسته  گردد نه دل

بگفتم دلی  هدیه  کن  بهر   ما             

                                بگفتا  ندانی   که     دل   شد   فنا

بگفتم   فنا   در  قمارش    شدم           

                                بگفتا   قماری    که    گفتی   بُدَمْ

بگفتم  چرا   سوی   ما    آمدی           

                                بگفتا زخود پرس و جوخواهدی

بگفتم  شدم  غرق   در  ناز  او            

                                بگفتا   که   باز  آ ، ببین راز  او

بگفتم نخواهم از این پس تو را             

                                بگفتا   برو  دان که غم بس مرا

بکفتم روم  سوی  مأوای  خود           

                                   بگفتا تو و سر  و  سودای خود

برو در مکانی  که  دیگر  شوی           

                                   ببینی   جزایش   هر  آنی  بری                                  شعر از:سرباز بی وفا(پیر سالک)

                    به نام خدا

                                                                                                                                                                                                                     شعر از:سرباز بی وفا(پیر سالک)                                                                                                        

کلب الحسین 2
[عناوین آرشیوشده]