غزل  سرایم  و   از  این   سرودنم  شادم            

                     کــه  با سـرودن   از   دل  غلام   آزادم

ز یار خوش  قد و  اندام  خود  بگویم  من           

                     بیا   تو  ای   صنم  من  کمی  بکن  یادم  

الا که با تو دل من  همیشه  شاداب  است     

                     بدون بودن  تو  من  غمین   و  نا  شادم

چه حکمتی که تو و  من  جدا  زهم  باشیم  

                     زعشق دور  تو و  خود  صدای  فریادم

دگر مگو که برو با تو بودنم  سخت  است 

                     که  مست کوی توام، با تو گر بوم  شادم

اگر  روم  ز  بر  گل  دگر  چه  خوانم  من  

                      که بی تو باشم و از غم  شکسته  بنیادم