به نام خدا
بگفتم بیا پیش من خسته دل
بگفتا که جان خسته گردد نه دل
بگفتم دلی هدیه کن بهر ما
بگفتا ندانی که دل شد فنا
بگفتم فنا در قمارش شدم
بگفتا قماری که گفتی بُدَمْ
بگفتم چرا سوی ما آمدی
بگفتا زخود پرس و جوخواهدی
بگفتم شدم غرق در ناز او
بگفتا که باز آ ، ببین راز او
بگفتم نخواهم از این پس تو را
بگفتا برو دان که غم بس مرا
بکفتم روم سوی مأوای خود
بگفتا تو و سر و سودای خود
برو در مکانی که دیگر شوی
ببینی جزایش هر آنی بری شعر از:سرباز بی وفا(پیر سالک)
